Posts

Lichaamstaal

  Het is glad buiten. Resten ijzige sneeuw liggen opgestapeld langs de wegen. Waar niet gestrooid is op fietspaden en wegen is de sneeuw veranderd in een ijsbaan. Ik ben letterlijk op mijn bek gegaan. Voor ik het wist lag ik naast mijn fiets. Ik landde op mijn kin en rechterarm. Au. Ik ben zo iemand die dan gaat kijken welke holistische boodschap er verborgen is in zo’n valpartij. Ik zie zo vaak mensen die keihard aan het werk zijn en dan door hun lijf terug gefloten worden door een blessure waardoor ze van de een op de andere dag niks meer kunnen en rust moeten houden. Ik heb het aan den lijve met een tennisarm ondervonden. Twee jaar geleden heb ik zoiets ook meegemaakt. In combinatie met paarden. Twee keer een kopstootje van een paard en van een pony, met een paar maanden er tussen. ‘Wakker worden’ was de boodschap. Niets ernstigs, maar wel even een reminder.   Soms begrijp je de boodschap meteen, soms achteraf. Zo waren er ook twee pony’s die kruislings om mij heen gingen staa

Kringloop

  ’s Avonds kijk ik, net als half Nederland, tv. Ik kom dan vaak bij een Engelse detective, rom-com of een programma terecht waar ik iets van op kan steken. In mijn geval is dat ‘tussen kunst en kitsch’, ‘verborgen verleden’ of ‘close-up’. Onlangs stuitte ik op de eerste aflevering van het tweeluik ‘Normal is Over’ van Renée Scheltema op de Boeddhistische Omroep, dat had overigens ook de zender ‘Human’ kunnen zijn. Renée heeft onderzocht wat er van de voorspellingen van de Club van Rome (uit 1972) terecht is gekomen. Helaas heeft deze club op heel veel punten gelijk gekregen. Ik heb op het puntje van mijn stoel naar mijn scherm zitten kijken. Het was wel zware kost zo voor het slapen gaan, gevoelige types kunnen dit beter overdag kijken. Confronterend, maar ook hoopgevend en oplossingsgericht. Over het uitsterven van diersoorten, de plastic soep, het consumentisme, het economisch systeem. De woorden ‘ecologie’ en ‘economie’ zijn afgeleid van het Griekse woord ‘Ekos’ wat zoiets al

Winterslaap

  Eindelijk schijnt de zon weer na een paar dagen bewolkte sneeuwlucht. De eerste stralen vallen mijn huis binnen en ik denk sinds lange tijd, hup, uit dat bed. Dat is niet altijd zo, dat ik zin heb om op te staan. Meestal word ik uitgeput wakker, alsof ik meer doe in mijn slaap dan overdag. De winterse taferelen buiten zijn een prachtig gezicht, dat wil je niet missen. Zouden mijn ouders die oude Noren van me nog op zolder hebben liggen? Ik ben uiterlijk niet altijd even actief. Ik mis de sportlessen van BodyBalance® bij de sportschool, zij zorgen ervoor dat ik een afspraakje heb met mezelf om in actie te komen. Het is toch anders om alleen op een matje thuis yoga-oefeningen te doen of om oefeningen te doen met een filmpje op YouTube. Verder heb ik ook niet de structuur die de zorg voor dieren of een gezin met zich meebrengen om me in actie te krijgen. In mijn hoofd ben ik wel actief. Ik ben erg goed in het bedenken van ideeën en plannen. Helaas ontbreekt het nogal eens aan de lev

Een geitenwollen muts in een nieuw jasje

Als kind van de jaren zeventig sta ik wel eens te kijken van de huidige hips en hypes. Laatst kwam ik een koffietafelboek tegen bij de kringloop met architectuur en design uit de seventies. Aangezien ik naar een jaren zeventig huis ga verhuizen, waren mijn antennes al geactiveerd. Toch leuk als je meubeltjes een beetje matchen met je huis. Destijds was het de hype om alles zelf te doen, nou ja hype, ook wel noodzaak in verband met crises. Zelf je kleren maken, je eigen groenten verbouwen, je eigen beesten opeten en je eigen boterhammetjes smeren. Op vakantie ging de Hollandse pot in gedroogde versie mee en niet te vergeten de Hollandse (pinda-)kaas en hagelslag. Het plastic van toen is zo hard dat het nu nog bruikbaar en recycleerbaar is. Zo veel mogelijk werd gerepareerd of hersteld, want weg gooien was zonde. Een oerwoud aan planten in huis, rieten matten en rotan stoelen, een hangmat in huis? Allemaal jaren zeventig. Veel design-items van toen zijn later in ge-refurbishte versie

Benenwagen

  Ik schrijf dit op een moment dat de buitenwereld gierend tot stilstand komt en de benenwagen het snelste vervoersmiddel is. Ik zie mensen die proberen op fietsen, scooters en auto’s door de glibberende wereld van sneeuw, ijs en gladheid te ploeteren. De actieradius vanuit je huis is verkleind tot waar je met de benenwagen in deze sneeuw kunt komen. In een tijd dat thuiszitten als het nieuwe normaal wordt beschouwd.   Ik heb er niet zo veel moeite mee. Voor mij is het een tijd van introspectie, herinneringen een plek geven en een voorzichtige blik naar de toekomst hebben waarbij op dit moment niets zeker is. Workshops en cursussen kunnen al een tijdje niet doorgaan en ik voel mij dus ook genoodzaakt om deze kans op werk te laten varen. Het kost veel energie om iedere keer je plannen uit te stellen en dat mede te delen op je website, je social media en correspondentie aan klanten. Tijd voor een andere focus. Wat kan wel doorgaan in deze anderhalve meter maatschappij.   Ik vind veel